เมื่อสองทศวรรษที่แล้ว นักเรียนสองคนเปิดฉากยิงที่โรงเรียนมัธยมเว็บสล็อตออนไลน์โคลัมไบน์ในรัฐโคโลราโด สังหารเพื่อนร่วมชั้นและครูไป 12 คน ก่อนที่จะหันปืนเข้าหาตัวเอง ผลที่ตามมา นักจิตวิทยา เจมส์ การ์บาริโน ได้สัมภาษณ์พ่อแม่และพี่ชายของมือปืนคนหนึ่ง โดยหวังว่าจะเข้าใจว่าทำไมชายหนุ่มผู้มีปัญหาจึงก่อเหตุสังหารเช่นนี้แต่การ์บาริโน่ออกมาว่างเปล่า Garbarino จาก Loyola University Chicago กล่าวว่า “เป็นเรื่องยากมากที่จะเห็นว่าสิ่งใดที่นำไปสู่งาน Columbine อันที่จริง 20 ปีหลังจากโศกนาฏกรรมที่น่าตกใจนั้น ยังไม่มีวิทยาศาสตร์ที่แน่นอนที่จะทำนายว่าใครจะกลายเป็นมือสังหารหมู่ ( SN: 4/14/18, p. 14 ) และการโจมตียังคงเกิดขึ้น ในสัปดาห์ที่ผ่านมาเพียงสัปดาห์เดียว มีการกราดยิงหลายครั้งในที่
สาธารณะ รวมถึงโดยเฉพาะอย่างยิ่งการโจมตีในเอลพาโซ รัฐเท็กซัส
เมื่อวันที่ 3 สิงหาคม และในเมืองเดย์ตัน รัฐโอไฮโอ เมื่อวันที่ 4 สิงหาคม ซึ่งทำให้มีผู้เสียชีวิต 32 ราย รวมทั้งมือปืนในโอไฮโอ การสังหารครั้งนี้ทำให้เกิดการเก็งกำไรอีกครั้งว่าทำไมชายหนุ่มบางคนจึงตัดสินใจฉีดกระสุนไปทั่วพื้นที่ที่มีผู้คนพลุกพล่าน
แต่ขณะนี้นักวิทยาศาสตร์กำลังคิดเกี่ยวกับปัญหานี้ในวงกว้างมากขึ้น บางคนกล่าวว่าการทดสอบแนวทางนโยบายสาธารณะหลายๆ แนวทางเพื่อดูว่าวิธีใดที่ป้องกันการกราดยิงในที่สาธารณะได้ดีที่สุด แทนที่จะสำรวจแรงจูงใจในการอาละวาดจากฆาตรกรรม กลับมีศักยภาพมากที่สุด โครงการวิจัยเชิงป้องกันเกี่ยวกับการยิงในที่สาธารณะจะค้นหาการกำหนดนโยบายเชิงปฏิบัติที่มุ่งลดการโจมตีที่ใกล้จะเกิดขึ้นให้สั้นลง
นักวิจัยจำเป็นต้องให้ความสำคัญกับการระบุวิธีการหยุดกราดยิงก่อนที่จะเกิดขึ้น ฟิลิป คุก ศาสตราจารย์ด้านเศรษฐศาสตร์และสังคมวิทยาที่มหาวิทยาลัยดุ๊ก กล่าว นักแม่นปืนมักสื่อสารการคุกคามต่อผู้อื่นด้วยตนเองหรือทางออนไลน์ก่อนดำเนินการไม่นาน นักวิจัยพบว่า ดังนั้นการศึกษาวิธีที่ดีที่สุดในการตอบสนองต่อภัยคุกคามดังกล่าวบนโซเชียลมีเดียหรือในชีวิตประจำวันสามารถช่วยในการปรับปรุงกฎหมาย “ธงแดง” ที่เสนอโดยมุ่งเป้าไปที่การนำปืนออกจากผู้ที่ถือว่าเป็นอันตราย Cook กล่าว
การศึกษายังสามารถสำรวจวิธีการจำกัดแนวโน้มที่จะเกิดการยิง
กันเป็นกลุ่มได้ Cook กล่าว โดยสังเกตว่านักวิจัยได้ติดตามการรายงานข่าวเกี่ยวกับการฆ่าตัวตายของสื่อเช่นเดียวกัน และเสนอแนะเพื่อป้องกันการฆ่าตัวตายเลียนแบบ
“การไต่สวนแนวอื่นที่ไม่เน้นเฉพาะบุคคลอาจมีประโยชน์เช่นกัน” คุก ผู้ศึกษาอาชญากรรมและการป้องกันอาชญากรรมมาตั้งแต่ปี 1970 กล่าว การวิจัยดังกล่าวรวมถึงการติดตามความเชื่อมโยงระหว่างการยิงกับวาทศิลป์ทางการเมืองที่เลวร้าย การสร้างแผนภูมิแนวโน้มในการสื่อสารออนไลน์ที่แสดงความเกลียดชังและรุนแรง และการตรวจสอบความเชื่อมโยงระหว่างประชากรระหว่างความรุนแรงของปืนกับนิตยสารความจุสูง
ในระดับบุคคล นักกีฬาจำนวนมากดูเหมือนจะมีลักษณะบางอย่างร่วมกัน การวิเคราะห์เหตุกราดยิงมากกว่า 150 ครั้งในสหรัฐอเมริการะหว่างปี 2509 ถึง 2561 พบว่ามีผู้กระทำความผิด 4 คนเหมือนกันได้แก่ ความรุนแรงหรือบาดแผลในวัยเด็ก ซึ่งเชื่อมโยงกับอาการป่วยทางจิตในภายหลัง เช่น ซึมเศร้าและวิตกกังวล วิกฤตการณ์การทำงานหรือความคับข้องใจไม่นานก่อนการยิง พร้อมด้วยการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมกะทันหัน; จำลองการโจมตีในสิ่งที่มือปืนคนก่อนทำ และพร้อมเข้าถึงสถานที่ยิงปืนและปืนสาธารณะ ซึ่งมักได้รับอาวุธปืนจากสมาชิกในครอบครัว นักจิตวิทยา จิลเลียน ปีเตอร์สัน และนักสังคมวิทยา เจมส์ เดนสลีย์ ทั้งคู่สังกัดองค์กรไม่แสวงหาผลกำไรThe Violence Projectในเซนต์ปอล มินนิโซตา ได้ทำการศึกษาดังกล่าว ซึ่งกำหนดว่าการยิงกันเป็นจำนวนมากเกี่ยวข้องกับการฆ่าคนอย่างน้อยสี่คนในที่สาธารณะโดยไม่เลือกปฏิบัติ
ถึงกระนั้น ปัจจัยเหล่านั้นยังไม่เพียงพอที่จะคาดการณ์การยิงจำนวนมาก คนส่วนใหญ่ที่มีประวัติความบอบช้ำทางจิตใจในวัยเด็ก ซึมเศร้าและวิตกกังวล ความคับข้องใจส่วนตัว และการเข้าถึงอาวุธปืนไม่ได้ก่ออาชญากรรม มีการยิงในที่สาธารณะน้อยกว่ามาก นักจิตวิทยาคลินิก Theodore Beauchaine กล่าวว่า “แม้ว่าปัญหาการยิงปืนจำนวนมากจะมีขนาดใหญ่ แต่จำนวนผู้ที่กระทำการดังกล่าวมีน้อยมาก – เศษเสี้ยวของประชากร – ซึ่งการแก้เส้นทางการพัฒนานั้นน่าจะเกินเอื้อมในเวลานี้” มหาวิทยาลัยแห่งรัฐโอไฮโอในโคลัมบัส
สำหรับตอนนี้ เขากล่าวว่า นักวิจัยได้ขอให้อธิบายว่าทำไมการยิงจำนวนมากจึงจำเป็นต้องจำคำเดียวว่า: ความอ่อนน้อมถ่อมตน “เรารู้มากเกี่ยวกับพฤติกรรมรุนแรงโดยทั่วไป แต่ไม่เกี่ยวกับการยิงกันจำนวนมาก”สล็อตออนไลน์
