จากการวิจัยครั้งใหม่พบว่าเซลล์บนชั้นนอกของเนื้องอกที่สัมผัสกับเนื้อเยื่อที่มีสุขภาพดีจะรับสัญญาณทางเคมีที่ส่งพวกมันออกไป ในที่สุดการค้นพบนี้อาจนำไปสู่วิธีการใหม่ในการหยุดการแพร่กระจายของเนื้อร้าย ซึ่งเป็นกระบวนการที่มะเร็งแพร่กระจายนักวิทยาศาสตร์มักจะศึกษาการแพร่กระจายโดยการสังเกตเนื้องอกที่เพาะเลี้ยงในจานทดลอง Ross Cagan นักชีววิทยาพัฒนาการแห่ง Washington University School of Medicine ในเมืองเซนต์หลุยส์ กล่าวว่า เซลล์เพาะเลี้ยงเหล่านี้อาจไม่ได้แสดงถึงลักษณะการทำงานของเนื้องอกในร่างกายอย่างแท้จริง
รับข่าววิทยาศาสตร์ในกล่องจดหมายของคุณ
ล่าสุดและยิ่งใหญ่ที่สุดจากนักเขียนผู้เชี่ยวชาญของเราทุกสัปดาห์
ที่อยู่อีเมล*
ที่อยู่อีเมลของคุณ
ลงชื่อ
เพื่อศึกษาการแพร่กระจายในสิ่งมีชีวิต Cagan และเพื่อนร่วมงานของเขาได้สร้างเนื้องอกในแมลงวันผลไม้โดยการเปิดยีนที่ส่งเสริมมะเร็งที่เรียกว่าSrc
เมื่อเนื้องอกเริ่มโตขึ้น นักวิจัยพบว่าเซลล์มะเร็งที่สัมผัสกับเซลล์ปกติจะค่อยๆ สูญเสียโปรตีนบนพื้นผิวที่ยึดเหนี่ยวเซลล์ไว้ เมื่อแยกออกจากกัน เซลล์เนื้องอกจะ “เดินไปรอบๆ ร่างกายอย่างแท้จริง” Cagan กล่าว
เซลล์เคลื่อนที่เหล่านี้ส่วนใหญ่ตายหลังจากเคลื่อนออกจากเนื้องอก อย่างไรก็ตาม Cagan แนะนำว่าหากเกิดการกลายพันธุ์เพิ่มเติมเพื่อให้เซลล์มีชีวิตอยู่ได้ พวกมันสามารถเพิ่มจำนวนและก่อตัวเป็นเนื้องอกที่อื่นในร่างกายได้
การตรวจสอบเบื้องต้นของทีมชี้ให้เห็นว่าสารเคมีที่ส่งเซลล์เนื้องอก
ระหว่างทางคือโปรตีนที่เรียกว่า แคดเธอริน ซึ่งหลั่งออกมาจากเซลล์ที่แข็งแรง
ต่อมาในศตวรรษนี้ ความเข้มข้นของก๊าซเรือนกระจกที่เพิ่มขึ้นในชั้นบรรยากาศของโลกจะทำให้กระแสน้ำในมหาสมุทรที่พัดพาน้ำอุ่นมายังแอตแลนติกเหนือช้าลง ซึ่งส่งผลต่อสภาพอากาศของภูมิภาคนั้น การจำลองด้วยคอมพิวเตอร์ชี้แนะ
เมื่อน้ำใน Gulf Stream และกระแสน้ำอุ่นอื่นๆ ในมหาสมุทรแอตแลนติกเหนือไหลมาถึงพื้นที่ทางตอนใต้ของเกาะกรีนแลนด์ น้ำเหล่านั้นจะเย็นลง หนาแน่นขึ้น และจมลง โทมัส แอล. เดลเวิร์ธ นักวิทยาศาสตร์ด้านภูมิอากาศแห่งมหาวิทยาลัยพรินซ์ตันกล่าว อัตราการไหลเวียนของเทอร์โมฮาลีนนี้ขึ้นอยู่กับอุณหภูมิและความเค็มของน้ำผิวดิน ยิ่งผิวน้ำในมหาสมุทรแอตแลนติกเหนืออุ่นขึ้นและสดชื่นขึ้น เมื่อเทียบกับชั้นต่างๆ ที่อยู่ข้างใต้ น้ำจะลอยตัวได้มากขึ้นและการไหลเวียนจะช้าลงการใช้คอมพิวเตอร์รุ่นใหม่ Delworth และเพื่อนร่วมงานของเขา Keith W. Dixon จำลองสถานการณ์ต่างๆ สำหรับการไหลเวียนของมหาสมุทรในมหาสมุทรแอตแลนติกเหนือตั้งแต่ตอนนี้จนถึงปี 2100 พวกเขาปรับเทียบแบบจำลองโดยใช้ข้อมูลสภาพอากาศและการไหลเวียนของมหาสมุทรที่รวบรวมมาตั้งแต่ปี 1860
ตลอดศตวรรษที่ 20 ความเข้มข้นของก๊าซเรือนกระจกที่เพิ่มขึ้น เช่น คาร์บอนไดออกไซด์ทำให้ชั้นบรรยากาศและพื้นผิวมหาสมุทรอุ่นขึ้น แต่ไม่เพียงพอที่จะทำให้การไหลเวียนของเทอร์โมฮาลีนช้าลง นั่นเป็นเพราะสารมลพิษทางอากาศจำนวนมากที่รู้จักกันในชื่อละอองลอยได้กระจายแสงแดดกลับสู่อวกาศและตอบโต้ภาวะเรือนกระจกได้บ้าง เดลเวิร์ธกล่าว
อย่างไรก็ตาม ในปีที่เหลือของศตวรรษที่ 21 ความเข้มข้นที่เพิ่มขึ้นของก๊าซเรือนกระจกจะเริ่มท่วมท้นผลการทำให้เย็นลงของละอองลอย เดลเวิร์ธและดิกสันแนะนำ ภายในปี พ.ศ. 2583 การไหลเวียนของเทอร์โมฮาลีนสามารถนำน้ำอุ่นไปยังมหาสมุทรแอตแลนติกเหนือได้เพียงร้อยละ 80 เท่าที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน นักวิจัยรายงานการค้นพบของพวกเขาในจดหมายวิจัยธรณีฟิสิกส์ฉบับ วัน ที่ 28 มกราคม
credit : เกมส์ออนไลน์แนะนำ >>> UFABET เว็บหลัก
